Vanochtend heel vroeg vertrokken uit Belorado. Als ,n os geslapen en dat was geen overbodige luxe.Heel wat mensen tegengekomen met pleisters, verbanden etc. Ook mensen uit landen waar ze wel bergen hebben, dus daarvoor oefenen heeft niet zoveel zin,lijkt het. Met ons gaat het best goed,pijntje hier en daar,maar dat overleven we wel.Elke ochtend als we opstaan lijkt ,t wel of die rugzak een ton weegt maar als je dan een tijdje loopt valt alles weer op zijn plaats en gaat het makkelijker. Vandaag waren er een paar heftige klimmingen in het parcour en toen we aankwamen in Juan de Ortega bleek dat er geen pinautomaat was en dus konden we niet betalen voor de refugio. Dan nog eens verder naar het volgende dorp, 4 km, lijkt niet veel maar als je denkt dat je er bent en komt er nog wat bij, valt dat behoorlijk tegen. In de verte grote onweersbuien en regen. Doordat Frieda bang is voor onweer en toch zeker in verlaten bossen hebben we de turbo erop gezet. Denk dat we nog niet eerder op de Camino zo snel die laatste km hebben gelopen. Nu een Albergue gevonden waar je kan betalen met plastic geld.Keurige kamer en straks lekker eten en dan weer vroeg naar bed. Dat heeft ,n mens toch echt nodig.
Vandaag een jongen tegengekomen die we al eerder gezien hadden en ook wat mee hadden gedronken. Uit Amstelveen komt hij, vertelde hij en een tijdje later moest ie zijn hart luchten.Pas getrouwd,huis gekocht en in drie jaar tijd twee kinderen, allebei met het Downsyndroom.Verschrikkelijk.Moest nu tijdens zijn Camino nadenken, waarom HIJ.
Zo hebben velen hun eigen reden om deze reis te doen.We zijn best blij dat wij geen nare dingen in ons hoofd hebben die een reden kunnen zijn en daar moet je zeer danbaar voor zijn.
Morgen naar Burgos, misschien blijven we daar langer en wat rust nemen.We weten het nog niet zeker want vaak zijn die kleinere plaatsen leuker dan de grote.
Nou tot morgen maar weer.
Groetjes Ed en Frieda
